Środek zimy to okres, w którym większość roślin pozostaje w głębokim spoczynku otulona grubą, śnieżną pierzyną, a tylko nieliczne zakwitają wyłącznie w trakcie odwilży. Tymczasem trzemielina oskrzydlona jest tu pewnym wyjątkiem, bowiem pomimo mrozów i w stanie bezlistnym prezentuje się niezwykle ciekawie ukazując ozdobne pędy i jaskrawe, pomarańczowe owoce. Ten atrakcyjny, pochodzący z Sachalinu, północno-wschodnich Chin, Korei oraz Japonii krzew ozdobny zasługuje na szerokie rozpowszechnienie nie tylko ze względu na bogate walory dekoracyjne, ale także na łatwość uprawy w niesprzyjających warunkach.
Euonymus alatus jest krewniakiem rosnącej na terenie Polski trzemieliny zwyczajnej. W odróżnieniu od krajowego gatunku, trzmielina oskrzydlona ma powolne tempo wzrostu oraz zwarty i regularny pokrój. Krzewy docelowo osiągają od 1 do 2 metrów wysokości. Pędy ma sztywne, wzniesione, pokryte czterema szerokimi listwami korkowymi, które tworzą tak zwane "skrzydełka" - stąd właśnie nazwa gatunkowa rośliny. Liście osadzone naprzeciwlegle, jajowato-eliptyczne, zielone. Kwiaty niepozorne, żółtawo-zielonkawe, ukryte wśród liści pojawiają się w maju. Nie stanowią większej wartości dekoracyjnej, natomiast dojrzewające we wrześniu - październiku owoce oraz wyłaniające się z nich nasiona są bardzo oryginalne i już z daleka przyciągają uwagę. Pod względem botanicznym owocem Euonymus alatus jest kanciasta, różowa, trójkomorowa torebka umieszczona na szypułce. Wewnątrz torebek znajduje się kilka nasion, każde z nich jest otoczone jaskrawo pomarańczową, mięsistą osnówką. Po dojrzeniu torebki pękają, odsłaniając pomarańczowe nasiona. Oprócz efektownych owoców krzewy trzmieliny oskrzydlonej są znane z niezwykle intensywnego, jesiennego wybarwienia liści. Wyrazista, szkarłatna barwa jest uznawana za jedną z najpiękniejszych w jesiennej palecie kolorów. Stąd nie bez powodu amerykanie nazwali krzew trzmieliny burning busch - płonącym krzewem, gdyż z oddali faktycznie sprawia takie wrażenie. Gdy liście zważy przymrozek i w końcu opadną, na gałązkach ciągle jeszcze pozostają barwne owoce.
Euonymus alatus można stosować pojedynczo ale najlepiej prezentuje się w kompozycjach z innymi, niewymagającymi krzewami liściastymi, sadzonymi przede wszystkim w niewielkich ogrodach przydomowych, ale także w zieleni publicznej. Owoce wabią do ogrodu ptaki, a pędy mogą stanowić ciekawy element kompozycji florystycznych.
Więcej informacji o roślinach znajduje się w Katalogu Roślin - www.katalogiroslin.pl
