Płyty gazowe

Wiele osób uważa, że potrawy gotowane na gazie są najsmaczniejsze, a sam płomień zastępuje ogień w dawnych kuchniach. Na korzyść gazu przemawia też argument finansowy - jest on sporo tańszy od prądu. Na dodatek płyty gazowe wyglądają tak atrakcyjnie, że czasami naprawdę trudno podjąć decyzję, którą wybrać. Sprawdź, co warto o nich wiedzieć.

Z jakiego materiału?

Do wyboru mamy płyty:

szklane - z hartowanego szkła, wyglądem przypominają ceramiczną płytę elektryczną. Szkło jest najczęściej czarne, ale producenci oferują także modele ze szkła srebrnego, grafitowego, białego, a nawet żółtego i niebieskiego. Są łatwe do czyszczenia. Jeśli płyta nie ma metalowej ramki, trzeba uważać na brzegi i narożniki, bo mogą się ukruszyć.

emaliowane - często białe, ale bywają też w kolorze miedzi, kości słoniowej, zieleni, cynamonu; najczęściej są stylizowane na retro. Łatwo się je myje, ale z czasem mogą matowieć. Wskutek uderzenia emalia odpryskuje.

ze stali nierdzewnej - kolorem pasują do wielu urządzeń AGD na rynku (stalowych lub inox). Mają gładką powierzchnię, co ułatwia czyszczenie. Są bardzo trwałe, trudno je uszkodzić.

Duża czy mała?

Wielkość płyty jest ściśle związana z liczbą palników. Najmniejsze modele mają szerokość mniej więcej od 30 cm - to tzw. płyty domino z jednym lub dwoma palnikami gazowymi. Najczęściej stanowią one uzupełnienie podstawowej płyty (gazowej lub elektrycznej). Z powodzeniem wystarczą w domach, gdzie gotuje się niewiele; jeśli gotujemy dużo i często, lepszy będzie model z pięcioma, a nawet sześcioma palnikami.

Standardowa płyta ma szerokość 60 cm i jest wyposażona w cztery palniki - jeden duży, dwa średnie i jeden mały. W większych wymiar ten sięga do około 110 cm. Nad płytą powinno być minimum 70 cm wolnej przestrzeni, by szafka czy okap zbytnio się nie nagrzewały.

Jakie palniki?

Rzadko niestety zwracamy uwagę na moc palników, a tymczasem to bardzo ważny parametr. Reguła jest taka: im mniejsza średnica palnika, tym mniejsza jego moc, mierzona w watach. Najwyższą moc mają największe palniki - z podwójnym lub potrójnym wieńcem płomienia (tzw. podwójna albo potrójna korona); sprawdzają się podczas gotowania w dużych garnkach, ponieważ równomiernie i szybko je nagrzewają. Bywają również palniki eliptyczne, ułatwiające gotowanie w naczyniach o nietypowych kształtach (na przykład brytfannach), albo tzw. palniki wok, przystosowane do naczyń tego typu.

Ruszt: żeliwny czy emaliowany?

Żeliwny jest znacznie cięższy od rusztu z emaliowanej stali, a w związku z tym stabilniejszy, ale też trudniejszy do mycia. Jednoczęściowy (wspólny dla wszystkich palników) zapewnia największą stabilność, ale nie mieści się w zlewie, jego czyszczenie bywa więc kłopotliwe. Łatwiej jest w przypadku rusztu dwuczęściowego (np. cztery palniki mają dwa osobne ruszty). Najłatwiej umyć ruszty pojedyncze (osobne dla każdego palnika). Ale te z kolei są najmniej stabilne.

Jak czyścić płytę?

Do mycia należy wybierać preparaty przeznaczone do czyszczenia materiału, z jakiego jest zrobiona płyta - czyli szkła, ceramiki albo stali. Mocno zabrudzony lub przypalony ruszt warto włożyć na noc do wody z płynem do mycia naczyń lub z octem. Potem szorujemy go mleczkiem czyszczącym albo pastą z sody oczyszczonej rozrobionej z woda (używając ostrej gąbki), przecieramy wilgotną ściereczką i wycieramy do sucha. Niektóre ruszty można myć w zmywarce.

Przede wszystkim bezpieczeństwo

Wszystkie płyty mają zabezpieczenie przeciwwypływowe, dzięki któremu dopływ gazu zostaje odcięty, jeżeli płomień przypadkowo zgaśnie, np. w wyniku przeciągu lub zalania. Wiele modeli ma także zabezpieczenie przed dziećmi; najczęściej polega ono na tym, że aby zapalić płomień, należy wcisnąć pokrętło, obrócić je i kilka chwil przytrzymać. Bezpieczna, a do tego wygodna jest zapalarka w pokrętle - po uruchomieniu palnika płomień włącza się automatycznie (takie rozwiązanie mają wszystkie prezentowane modele). Zapalarka może się także znajdować w oddzielnym przycisku na panelu sterowania.

Więcej o:
Copyright © Agora SA