Wybór najlepszych okien do naszego domu to tylko połowa sukcesu. Trzeba również zadbać o ich odpowiedni montaż. Zdaniem specjalistów, w Polsce ponad 90% okien montowanych jest z większymi lub mniejszymi błędami. Producenci przyznają również, że większość reklamacji spowodowana jest nie wadą samych okien, ale właśnie ich nieodpowiednim zamontowaniem.
Bardzo ważne jest również dobre zaplanowanie terminu montażu okien. Wielu inwestorów decyduje się to zrobić na jesieni, by zamknąć stan surowy przed zimą. Znacznie korzystniej jest jednak na zimę zasłonić otwory okienne i drzwiowe deskami, a montaż okien przełożyć na wiosnę, kiedy w domu są już położone tynki wewnętrzne, a na budowie stale przebywają pracownicy. Okna z domu pozostawionego na zimę bez dozoru bardzo łatwo jest bowiem ukraść (dlatego, jeśli już wybierajmy to rozwiązanie, pomyślmy przynajmniej o montażu alarmu). W czasie tynkowania łatwo też je uszkodzić (dotyczy to zwłaszcza okien drewnianych).
Jak zamontować okno w ścianie
Zamontowanie okna w otworze, a następnie jego uszczelnienie nie jest bardzo skomplikowane, jednakże ciągle mnóstwo jest ekip montażowych, które nie potrafią zrobić tego właściwie. Tymczasem popełnione przez nie błędy mogą doprowadzić do uszkodzenia okien lub ich niewłaściwego połączenia ze ścianą, czego skutkiem będzie na przykład przenikanie wody do wnętrza domu lub wychłodzenie pomieszczeń.
Miejsce osadzenia okna Nawet najcieplejsze okno jest przegrodą kilka razy zimniejszą niż ściana. Jeśli dodatkowo zostanie nieprawidłowo ustawione w ościeżu, spowoduje jeszcze większe wychłodzenie wnętrza. Dlatego bardzo ważne jest odpowiednie umiejscowienie okna w grubości ściany. Trzeba ustawić je tak, by nie powstawały w tych miejscach mostki termiczne, prowadzące do skraplania się pary wodnej na wewnętrznej stronie okna. Ościeżnicę mocuje się w ścianach:
- jednowarstwowych - w połowie ich grubości; najlepiej, gdy osłonięta jest od zewnątrz węgarkiem (rys. 1a, 1b) ;
- dwuwarstwowych - przy zewnętrznym licu muru w taki sposób, by izolacja termiczna zachodziła na ościeżnicę i tworzyła kilkucentymetrowy węgarek (rys. 1c) ;
- trójwarstwowych - w grubości ocieplenia ściany (rys. 1d) .
Montaż okna w bardzo ciepłej ścianie W ścianie dwuwarstwowej okno powinno być osadzone przy zewnętrznych krawędziach muru, tuż przed ociepleniem. Jeśli jednak warstwa ocieplenia jest bardzo gruba (ponad 20 cm), wnęka okienna okaże się za głęboka. Nie tylko niekorzystnie wpłynie to na wygląd elewacji, ale też spowoduje, że do wnętrza domu przedostawać się będzie mniej światła. Problem można rozwiązać, mocując okno na specjalnych kotwach lub kątownikach, pozwalających "przesunąć" je poza ścianę, w ocieplenie. Po otynkowaniu elewacji, okna nie będą różnić się od tych mocowanych w zwykły sposób. Uwaga! Przy montażu okien w warstwie ocieplenia nie stosuje się bocznych klocków podpierających.
Dopasowanie okna do wnęki okiennej Okno musi być dopasowane wymiarami do otworu okiennego, czyli odpowiednio od niego niższe i węższe. Pozwala to na poprawne jego ustawienie (z użyciem klinów dystansowych albo podpierających), uszczelnienie połączenia ze ścianą ora zamontowanie parapetów.
Odstęp między ramą okna a ościeżem nazywany jest luzem montażowym lub dylatacyjnym. Jego szerokość zależy od rodzaju, wielkości okna i koloru. Dla okien o wymiarach od 1,5 do 4,5 m, zalecane luzy montażowe wynoszą od 10 do 30 mm.
Ustawienie okna w otworze Na tym etapie niezbędne będą kliny i klocki dystansowe, które posłużą do właściwego ustawienia ramy (bez skrzydeł) w otworze okiennym oraz do zamocowania parapetu. Powinny być one rozmieszczone (rysunek) ; w taki sposób, by okno miało po zamontowaniu możliwość swobodnego odkształcania się pod wpływem zmian temperatury.
Ramę okna należy osadzić z zachowaniem poziomu i pionu, a następnie unieruchomić w otworze muru za pomocą klinów w taki sposób, aby uzyskać wymagany luz dylatacyjny - jednakowy na górze okna i po jego bokach, natomiast większy na dole (aby umożliwić późniejszy montaż parapetów).
Uwaga! Zamontowanie okien tylko za pomocą śrub, kołków rozporowych lub kotew, bez użycia klocków podpierających, jest błędem! Po ustawieniu okna, usuwa się jedynie klocki dystansowe; klocki podpierające zostają na swoich miejscach.
Montaż łączników mechanicznych Okno musi zostać zamontowane tak, by wszelkie działające na nie siły (wynikające z ciężaru własnego okna, parcia lub ssania wiatru albo rozszerzalności termicznej profilu pod wpływem zmian temperatury) zostały przeniesione na budynek. Z kolei siły działające na cały budynek nie powinny być przenoszone na okno lub jego elementy. Dlatego montaż należy przeprowadzić dokładnie według zaleceń ITB, sformułowanych w "Warunkach technicznych montażu i odbioru okna".
Rodzaj łączników mechanicznych, którymi zamocuje się okno, zależy od tego, z jakiego materiału zbudowana została ściana.
- Kołki rozporowe (dyble) stosuje się, gdy ściana jest z betonu, cegły ceramicznej pełnej, cegły silikatowej, cegły dziurawki, pustaków ceramicznych i cementowych, betonu komórkowego i kamienia naturalnego.
- Wkręty mogą być używane przy montażu okna w konstrukcjach drewnianych lub stalowych.
- Kotwy powinny być stosowane tam, gdzie odstęp między ramą a ościeżem jest zbyt duży, by użyć dybli - na przykład przy montażu w ścianach warstwowych.
Wszystkie te rodzaje łączników pełnią podobną funkcję; dobiera się je w zależności od rodzaju ściany.
Uwaga! Przewiercenie na wylot profilu ramy okiennej jest potrzebne, żeby dało się ją zamocować na dyble lub wkręty i nie pogarsza funkcjonalności zamontowanego okna.
Zalecane odstępy pomiędzy punktami mocowań podane są w instrukcji montażu, którą producent ma obowiązek dołączyć do okna. Odległość między poszczególnymi elementami mocującymi (rysunek) ; nie powinna przekraczać 70 cm (okna z PVC) lub 80 cm (okna z drewna i aluminium).
Ocieplenie i uszczelnienie Po zamocowaniu ramy okiennej w ościeżu, pustą przestrzeń między nimi wypełnia się pianką poliuretanową, która będzie pełnić funkcję izolacji termicznej i akustycznej. Pianka pęcznieje w trakcie utwardzania, trzeba więc nakładać ją tak, by nie wypełniała całej szczeliny; jeśli damy jej za dużo, może doprowadzić do odkształcenia ramy okiennej. Piankę należy pozostawić na 24 godziny, aby całkowicie się utwardziła. Następnie nożem trzeba odciąć jej nadmiar, tak by warstwa izolacji była równa z krawędzią ościeżnicy.
Uszczelnienie między oknem a ścianą musi być trwałe i wodoszczelne (rysunek) . Tymczasem pianka nie jest odporna na działanie wilgoci; łatwo ją wchłania, przez co jej funkcja izolacji stopniowo zanika. Dlatego niezbędne jest osłonięcie jej (zarówno od strony wnętrza, jak i od zewnątrz) odpowiednimi materiałami:
- od wewnątrz - paroszczelnymi, które ograniczą wnikanie pary wodnej z domu w piankę: może to być warstwa silikonu, specjalna taśma paroszczelna, taśma butylowa, impregnowana taśma rozprężna;
- od zewnątrz - paroprzepuszczalnymi, które umożliwią dyfuzję pary wodnej na zewnątrz: może to być impregnowana taśma rozprężna, taśma paroprzepuszczalna i inne materiały wodoszczelne, ale przepuszczające parę wodną.
Następnie trzeba obrobić połączenie okna z murem, czyli zatynkować ościeże. Po wyschnięciu tynku, styk jego połączenia z ramą okna można od wewnątrz uszczelnić silikonem.
Montaż okna w praktyce
Montaż okien w całym domu zajmuje profesjonalnej ekipie zazwyczaj 1-2 dni. Koszt montażu zależy od wielu czynników - między innymi wielkości okna, użytych materiałów, rodzaju muru.
Standardowo wydatek na zamontowanie okien to około 20% ich ceny. Zwykle cena liczona jest za metr bieżący obwodu okna - wynosi ona 20-40 zł/m. W cenie montażu zawarty jest już koszt kotew, pianki montażowej i wszelkich innych materiałów oraz transportu. Więcej, bo 45-65 zł/m zapłacimy, jeżeli zdecydujemy się na "szczelny montaż" - polega on na tym, że rama okienna przed wbudowaniem w ościeże zostaje oklejona pasami folii paroszczelnej (od wewnętrznej strony) i paroprzepuszczalnej (od zewnątrz). Po uszczelnieniu okna pianką, folie te będą chronić ją przed zawilgoceniem. Taki sposób montażu nazywany jest również "trójwarstwowym"; nie jest to jednak określenie precyzyjne, ponieważ tak samo "trójwarstwowy" jest sposób montażu z pianką zabezpieczoną obustronnie silikonem lub taśmą rozprężną; wszystkie te sposoby są tak samo dobre. Na pewno nie zgadzajmy się natomiast na montaż "jednowarstwowy" - polegający na uszczelnieniu okna pianką bez żadnego jej zabezpieczenia.
Uwaga! Na kosztach montażu okien nie należy oszczędzać. Szukajmy dobrych, sprawdzonych fachowców, najlepiej przeszkolonych przez producentów okien. Informacje na temat sprawdzonych ekip oraz porady dotyczące montażu znajdziemy m.in. na stronie niedawno powstałego Zrzeszenia Montażystów Stolarki: www.montaze.info.pl.
Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład
