Różaneczniki

Niektóre odmiany wyglądają najatrakcyjniej, kiedy posadzimy je pojedynczo (to tzw. okazy soliterowe) na wyeksponowanym miejscu. Powinny kontrastować z otoczeniem i przyciągać uwagę. Inne najlepiej wyglądają w grupach - warto wtedy sadzić odmiany o kontrastujących kolorach i zróżnicowanej sile wzrostu, które utworzą nam kilka kolorowych pięter.
Niektóre świetnie sprawdzają się jako krzewy na żywopłot - godny polecenia w tej roli jest np. kwitnący na biało Cunningha's White - o bardzo gęstym pokroju. Ta odmiana szybko rośnie i wyjątkowo dobrze znosi cięcie.
W małych ogródkach sprawdzą się odmiany z grupy Repens, Yakushinamanum i Wiliamsianum dorastające najwyżej do 1,5 metra. Mają gęsty pokrój i rosną powoli. Chcąc zaś stworzyć w ogrodzie zaciszne miejsce otoczone dużymi krzewami, wybierzmy wysokie, nawet do 6 metrów odmiany z grupy Catawbiense, takie jak Roseum Elegans' i Catawbience Grandiflorum.
Różaneczniki źle znoszą przesadzanie, dlatego najlepiej kupować okazy uprawiane w szkółce w pojemniku. Zmianę miejsca w ogrodzie bez szwanku zniosą tylko okazy 2-3-letnie.

Rododendron w ogrodzie

W naturze rośliny wrzosowate zasiedlają tereny o kwaśnym odczynie podłoża, dlatego przed posadzeniem ich w ogrodzie musimy zadbać, aby gleba miała niskie pH, była stale wilgotna, ale przepuszczalna. Typowe ogrodowe podłoże wymaga zakwaszenia, dlatego przed sadzeniem krzaków musimy wykopać dół i wypełnić go specjalną ziemią. Ponieważ system korzeniowy roślin wrzosowatych jest płytki i złożony z bardzo dużej ilości drobnych korzeni, dół pod różaneczniki i azalie nie musi być głęboki - wystarczy 30-50 cm (im większa roślina, tym głębszy), ale odpowiednio szeroki - trzy-, czterokrotnie szerszy od bryły korzeniowej. Wykopujemy ziemię, a następnie mieszamy ją z kwaśnym torfem i 3-5 cm przekompostowanej korą sosnowej. Ciężkie gleby powinniśmy rozluźnić, dodając do nich piasek. Tak przygotowane podłoże wsypujemy z powrotem do dołu. Teraz wystarczy ponownie wykopać łopatką dołki o wielkości bryły korzeniowej i umieścić w nich rośliny.
Sadzi się na tej samej głębokości, na której rosły w pojemnikach.

Różanecznik 'Nova Zembla' [Roślina Tygodnia]

Grupa wczesnych gatunków bardzo różni się od popularnych bujnie kwitnących w maju i czerwcu zimozielonych odmian wielkokwiatowych. Krzewy te w naszym klimacie dorastają do 1,5-2 metrów wysokości i tworzą cieńsze i mocniej rozgałęzione pędy niż typowe odmiany różaneczników. Liście mają niewielkie (w zależności od gatunku o długości od 2 do 12 cm) i pokryte włoskami. Kwiaty mają drobne, zazwyczaj lilioworóżowe lub białe, z daleka wyglądają jak delikatna mgiełka spowijająca gałązki. Nazywa się je różanecznikami drobnolistnymi, ale bardzo często myli się je z azaliami. Należy do nich różanecznik ostrokończysty (Rh. mucronulatum), różanecznik dahurski (Rh. dahuricum), różanecznik Ledeboura (Rh. ledebourii) i różanecznik sichoteński (R. sichotense). W ofercie polskich szkółek trudno je jak na razie wypatrzeć. Łatwo za to można kupić wczesną odmianę ,Praecox' pochodząca od różanecznika dahurskiego i bardzo do niego podobną. Odmiany mieszańcowe, które każą na swoje kwiaty czekać nieco dłużej, zazwyczaj do kwietnia, np. biała ,April Gem' i ,April Snow' oraz o jasnych i ciemnych odcieniach różu ,April Reign', ,April Rose' i ,Staccato', mają bardziej zwarty pokrój i całoroczne liście.
Warto wiedzieć!
. "Królewskie Rododendrony" to nowe odmiany wyhodowane w polskiej szkółce. Podobnie jak fińskie różaneczniki znoszą silne mrozy i obficie kwitną. Są też odporne na choroby. Odmiany w tej grupie nazwano na cześć polskich królów.

Są już odmiany różaneczników odporne na mrozy (do -40°C). Naukowcy z Uniwersytetu w Helsinkach pracowali nad nimi około 30 lat. Przetestowano dziesiątki tysięcy roślin, by uzyskać tych kilka wyjątkowych okazów.
Warto zwrócić na nie uwagę, bo rośliny te sprawdzają się nawet w najzimniejszych regionach Polski. Urodą nie ustępują popularnym odmianom, a do tego mają zwarty pokrój oraz sztywne pędy, które nie wyłamują się pod ciężarem śniegu.
Spośród tych wspaniałych odmian w delikatnej palecie kolorów - od śnieżnobiałej poprzez kremowy do różowych i czerwonoróżowych - najbardziej znany i sprawdzony jest rododendron ,Helsinki University'. To krzew najsilniej rosnący (po dziesięciu latach ma wysokość od 1,5 do 1,8 m). Ma różowo-cieniowanych kwiatów z pomarańczową plamką w środku, skupionych w wyniosłych kwiatostanach. Jego młode liście - wiosną lekko czerwonawe - w sezonie są w kolorze żywej zieloni i błyszczące. ,Helsinki University' wytrzymuje temperaturę nawet do 39 st. C poniżej zera.
,Peter Tigersteadt' - ma najciemniejsze liście w tej grupie, podłużne i łódkowato wygięte do dołu, a kwiaty białe z bordowym oczkiem. Niestraszne mu mrozy nawet do -34 st. C! Jest troszkę niższy niż ,Helsinki University' (1,2 -1,5m), dzięki wyprostowanym sztywnym pędom z łatwością opiera się nagromadzonym na gałązkach czapom śniegu.
Kwitnący w kolorze śnieżnobiałym ,Mikkeli' ma natomiast ciekawie pofałdowane liście i zwarty, krępy pokrój. Ładnie rozświetli ogrodowe zakątki. A różową plamę na ciemnej rabacie stworzą ,Helliki' i ,Haga'.
Z kolei na brzeg wrzosowej rabaty nadaje się wyjątkowo urodziwa, osiągająca wysokość 50 cm odmiana 'Elvira' z grupy Repens. Jej ciemnoczerwone kwiaty świetnie komponują się z karłowymi iglakami.