Może wydawać się to mało prawdopodobne, a może nawet nie możliwe, ale istnieje, aż 18 roślin, które można z powodzeniem uprawiać w zacienionym mieszkaniu.
Rośliny sezonowe:
Rośliny wieloletnie:
Z roślin kwitnących latem polecamy więc pod drzewa głównie średniej wielkości odmiany tawułki i hosty. Ziemię przy pniu, gdzie nic nie chce rosnąć i robi się na niej klepisko, warto wyściółkować korą.
Pod gęstymi koronami liści mrok panuje głównie latem, tam też zwykle jest wówczas bardzo sucho. Bo nie dość, że parasol liści nie przepuszcza deszczu, to jeszcze potężnie rozbudowane korzenie drzew pochłaniają mnóstwo wilgoci. W dodatku ziemia bywa tak nimi przerośnięta, że trudno znaleźć skrawek, na którym daje się wykopać dołek i posadzić nowe rośliny.
W takiej sytuacji warto nieco dalej od pnia założyć podwyższoną rabatę. Przyda się na niej system nawadniania kropelkowego - inaczej będziemy potrzebowali sporo czasu na podlewanie wężem. Pamiętajmy też, że pod niektórymi drzewami (szczególnie katalpą, dębem i klonem) rośliny zimozielone jesienią są przyduszane przez opadające liście, które trudno usunąć. Nie ma tego kłopotu na rabacie obsadzonej bylinami zasychającym na zimę, gdzie martwe resztki łatwo zgrabić i uprzątnąć.
Wiosną w cieniu kwitnie znacznie więcej gatunków niż latem.
Rośliny zielone przez cały rok:
Ściany domu i szczelne ogrodzenia zasłaniają słońce przez cały rok. Zwykle tworzą się tam zaciszne zakątki, gdzie temperatura jest wyrównana, powietrze mniej wysuszone niż na otwartej przestrzeni, a ziemia dłużej zatrzymuje wilgoć (tylko pod okapem dachu robi się pustynia). Warunki są więc korzystne zwłaszcza dla gatunków zimozielonych. Rośliny znoszą tam upały i dobrze zimują.
Obsadzając wąskie przesmyki, lepiej nie ograniczać się tylko do kobiercowych roślin, bo połączenie muru i płaskiej rabaty lub trawnika nie wygląda ciekawie. Warto wprowadzić tam piętra zieleni i posadzić pnącza, krzewy oraz wysokie byliny.
W cienistych miejscach niezawodna jest hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris). Może się ona wspinać dość wysoko dzięki korzonkom przybyszowym, które wrastają w powierzchnię podpory. Najlepiej więc, gdy jest ona chropowata. Po kilku latach korzenie hortensji grubieją, a pędy boczne odstają od podpory na długość 60-80 cm. Na ich końcach w czerwcu rozwijają się talerzowate, pachnące kwiatostany. Przez cały sezon roślinę zdobią sercowate liście.
Cień nie przeszkadza kokornakowi wielkolistnemu (Aristolochia macrophylla). Ten gatunek wspina się za pomocą wijących się pędów, dla których najlepszą podporą są proste pręty. Jego liście są wyjątkowo duże (do 30 cm średnicy), nachodzą się na siebie dachówkowato. Oryginalne, żółtozielone kwiaty przypominają fajkę. Stanowią one pułapkę dla owadów zapylających. Ozdobne są też ich owoce.
W lekkim cieniu mogą także rosnąć niektóre powojniki, np. 'Kermesina' i 'Polish Spirit' - oba z grupy Viticella.
Wymienione tu rośliny lubią próchniczną, lekko wilgotną glebę. Dobrze znoszą nasze zimy.
Tutaj znajdziesz sprzęty pomocne podczas wykonywania prac ogrodowych: