Czeremcha zwyczajna. Prunus padus

Rosną na naturalnych stawiskach, na obrzeżach wilgotnych lasów, zarośli, nad brzegami rzek i strumieni. Towarzyszą człowiekowi od niepamiętnych czasów. Dawniej zaliczano je w poczet drzew użytkowych, ale ponieważ ich owoce mają gorzki smak, przestano się nimi interesować. Dzisiaj powoli wracają do łask. Czeremcha zwyczajna (Prunus padus) jest niewielkim drzewem dorastającym do 5-8 m wysokości, skromnie porastającym bezdroża. Jednak udoskonalona przez ogrodników w odmianie 'Colorata' triumfalnie wkracza do wiosennych ogrodów w purpurowobrązowej barwie liści, obsypana różowymi kwiatami. Jeszcze ciekawsza jest czeremcha amerykańska (P. serotina), okazałe drzewo o ciemnozielonych, błyszczących liściach, kwitnące bardzo obficie na biało i wydające słodkie, czarne owoce. Są one tak pyszne, że można je jeść garściami prosto z drzewa. Wymagania uprawowe obu gatunków nie są zbyt wygórowane - drzewa te lubią gleby wilgotne, mogą rosnąć w słońcu lub w półcieniu. I - co istotne - są odporne na mróz i choroby.