Izolacja okna dachowego: kołnierz uszczelniający

Najważniejszym elementem do montażu okna dachowego i dołączonym do niego jest kołnierz uszczelniający. Jego budowa znacznie ułatwia wbudowanie okna w połać dachu i zapewnia bezpieczne odprowadzenie wody opadowej poza jego obrys.

Ta gotowa, prefabrykowana obróbka blacharska okna pojawiła się na rynku w latach 60. ubiegłego wieku. Wcześniej dekarze wykonywali ją samodzielnie bezpośrednio na budowie. Obecnie jest to standard rynkowy i każdy producent oferuje do swoich okien kołnierze uszczelniające dopasowane do ich rozmiarów, zaś niemal każdy dekarz wymaga, że będą one w komplecie z oknami dachowymi.

Standardowe kołnierze uszczelniające są wykonane z lakierowanego aluminium w kolorze szarym. Na zamówienie wykonuje się je również z blachy miedzianej lub cynkowo-tytanowej. Są to drogie materiały, więc i kołnierze mają wyższą cenę.

Obecnie rodzajów oferowanych kołnierzy jest bardzo dużo. Im lepiej są dopasowane do pokrycia dachu, tym montaż jest precyzyjniejszy. Zasadniczo rozróżniamy kołnierze do pokryć płaskich i profilowanych. Każdy z nich, bez względu na rodzaj, ma określoną maksymalną wysokość profilu. Najlepiej wybrać ten, który jest najbardziej dostosowany do planowanego materiału pokrycia.

Zobacz wideo

Rodzaje kołnierzy uszczelniających

W zależności od tego, czy okna montowane są pojedynczo, czy w zespoleniach, dzielimy kołnierze na pojedyncze - przeznaczone do montażu samodzielnego jednego okna, oraz kombi - przeznaczone do zespoleń. W tej pierwszej sytuacji kołnierz dopasowuje się do wymiarów okna i rodzaju pokrycia dachu. W drugim - wybierany jest kołnierz umożliwiający zrealizowanie odpowiedniego połączenia okien.

Okna dachowe można montować w zestawach bezpośrednio obok siebie, jedno nad drugim, a także łączyć z oknami kolankowymi lub fasadowymi. Przy łączeniu okien ze sobą należy przestrzegać jednej zasady: w poziomie łączy się okna tej samej wysokości, natomiast w pionie - o tej samej szerokości. Okna połączone w pionie mogą być różnej wysokości, co urozmaici architekturę wnętrza. Ostateczny wygląd zespolenia zależy od wizji inwestora oraz zgody architekta, gdyż rozbudowane konstrukcje okienne wymagają odpowiedniej więźby dachowej.

Okna zespolone. Zespolenia najczęściej są symetryczne, ale spotyka się również finezyjne połączenia asymetryczne. Najbardziej imponujące zestawy mogą zawierać nawet 12 okien lub więcej połączonych ze sobą. Standardowa odległość w świetle pomiędzy ościeżnicami okien w zespoleniu wynosi 10 cm. Tutaj warto pamiętać, że jeśli na oknach zainstalowanych jedno nad drugim planujemy zastosować w przyszłości rolety zewnętrzne, trzeba zamówić kołnierz o szerszym rozstawie w pionie, wynoszącym 25 cm. Wtedy między oknami zmieści się kaseta. Okna dachowe łączone z oknami fasadowymi wymagają zastosowania specjalnie przeznaczonych do tego kołnierzy uszczelniających.

Dwa okna. Proste połączenie okien w zestaw można zrealizować na etapie budowy, dokonując drobnych zmian w konstrukcji dachu. Najczęściej spotykanym zestawem okiennym są dwa okna usytuowane obok siebie. Można je zainstalować za pomocą kołnierza bliźniaczego, wtedy odległość pomiędzy ich ościeżnicami wyniesie niecałe 2 cm, a pomiędzy oknami będzie krokiew pomocnicza (z drewna sosnowego lub w kolorze białym). W tym rozwiązaniu niemożliwe jest zastosowanie rolet zewnętrznych.

Do osadzenia dwóch okien obok siebie można też użyć tradycyjnych kołnierzy do zespoleń. Okna będą szerzej rozstawione, będzie też można zastosować rolety. Dlatego już na etapie zakupu kołnierza, a także budowy dachu, warto zdecydować, jakie rozwiązanie bardziej nam odpowiada.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: ZOBACZ PRZYKŁAD

Więcej o:
Copyright © Gazeta.pl sp. z o.o.