Ocieplenie poddasza - od folii do płyty g-k

Od poprawności ocieplenia dachu zależy nie tylko to, czy będzie nam ciepło, ale też to, czy nie będziemy mieli kłopotów z wilgocią - nie tylko w pomieszczeniach poddasza.

Ocieplenie poddasza niezgodnie z zasadami może spowodować szereg komplikacji, łącznie z zagrzybieniem drewnianej więźby dachowej, obniżeniem jej parametrów konstrukcyjnych i koniecznością wykonania całej izolacji od nowa.

Wstępne krycie

Sposób układania ocieplenia pod połaciami dachu skośnego zależy od tego, czy do jego wstępnego krycia zastosowano folię wysokoparoprzepuszczalną (membranę), papę na sztywnym deskowaniu czy folię niskoparoprzepuszczalną.

Folia wysokoparoprzepuszczalna ( zobacz rysunek ). Ten sposób wstępnego krycia jest obecnie zdecydowanie bardziej popularny. Obserwując pracę dekarzy, szczególną uwagę należy tu zwrócić na to, czy:

- strona z warstwą odbijająca promienie UV (czyli ta z nadrukiem) jest skierowana na zewnątrz;

- arkusze folii zachodzą na siebie co najmniej na 10-15 cm ( zobacz zdjęcie ) i mocowane są zszywkami do krokwi. Jeśli nachylenie dachu jest mniejsze niż 20°, szerokość zakładu trzeba zwiększyć do 20 cm. Miejsca zakładów należy dodatkowo zabezpieczyć taśmą do łączenia folii dachowych - pozwoli to uzyskać szczelną powłokę;

- przy okapie folia jest przyklejona do blaszanej obróbki pasa nadrynnowego ( zobacz zdjęcie ), aby woda opadowa i wilgoć kondensacyjna spływały po folii i obróbce do rynny;

- w kalenicy arkusz folii jest wywinięty na drugą stronę połaci ( zobacz zdjęcie ), a kalenica zakończona kształtką wywiewną (przy kryciu dachu dachówką ceramiczną lub cementową i blachodachówką);

- w koszach , które są szczególnie narażone na przeciekanie, ułożona została podwójna warstwa folii, z dużymi, 25-centymetrowymi zakładami, uszczelnionymi taśmą dwustronnie klejącą;

- wokół kominów zrobione jest zabezpieczenie: podstawowe (folię przecina się na krzyż, wywija na komin i przykleja taśmą) oraz dodatkowe (z kawałka folii zamocowanej do łaty robi się rynienkę, która będzie kierować wodę z wyższych partii dachu tak, by opływała komin ( zobacz zdjęcie ). Podobnie chroni się inne elementy, które przechodzą przez połać dachu, na przykład kominki odpowietrzające instalacje sanitarną lub wentylacyjne.

Uwaga! Jeśli podczas prac rozerwie się folię wysokoparoprzepuszczalną, trzeba w to miejsce przykleić łatkę z tej samej folii, stosując taśmę dwustronnie klejącą lub specjalnie do tego przeznaczone kleje.

Papa na deskowaniu ( zobacz rysunek ) albo folia niskoparoprzepuszczalna. Jeżeli dach jest wstępnie kryty papą na deskowaniu, najważniejszą rzeczą, na jaką trzeba zwrócić uwagę, jest to, czy utworzona została ok. 4-centymetrowa szczelina wentylacyjna między poszyciem z desek a ociepleniem. Szczelinę tę wykonuje się, rozciągając cienki drut ocynkowany między krokwiami. Podobnie postępujemy, jeśli na warstwę wstępnego krycia zastosowano folię niskoparoprzepuszczalną. Jeśli szczeliny takiej nie będzie lub zrobi się ją źle, para zacznie się skraplać na wewnętrznej stronie deskowania lub folii, a to szybko doprowadzi do jej zawilgocenia i obniżenia właściwości izolacyjnych.

Uwaga! Dobrym rozwiązaniem jest ułożenie na krokwiach folii wysokoparoprzepuszczalnej, a dopiero później przybicie do nich kontrłat, zaś na nich - zamocowanie deskowania.

Obecnie do wstępnego krycia dachów nad poddaszami użytkowymi zaleca się wyłączenie membrany; folie nieskoparoprzepuszczalne można stosować w dachach z poddaszami nieużytkowymi (nieogrzewanymi)

Osiem najczęstszych błędów popełnianych przy ocieplaniu dachu

Ocieplenie

Tu ważne są dwie kwestie: czym ocieplać i jaka powinna być grubość izolacji. Odpowiedź na pierwsze pytanie jest dość prosta, gdyż do ocieplenia połaci dachów powszechnie stosuje się produkty z wełny mineralnej (z włókna szklanego lub skalnego) - i lepszego materiału się nie znajdzie. Wełna ma bardzo dobrą izolacyjność cieplną (współczynnik ? = 0,033-0,045W/m/K),dużą zdolność do przepuszczania pary wodnej, niewielki ciężar, a przede wszystkim - jest niepalna.

Więcej uwagi należy poświęcić sprawie grubości termoizolacji . Optymalna będzie wtedy, gdy współczynnik przenikania ciepła U dachu wyniesie 0,2-0,15 (choć przepisy wymagają jedynie, by nie był większy niż 0,25). Oznacza to, że ocieplenie powinno mieć 30-40 cm grubości. Tak gruba warstwa wełny nie mieści się między krokwiami, więc układa się ją w dwóch warstwach:

pierwsza - między krokwiami. Jej grubość zależy od wysokości krokwi (zwykle 18-20 cm) i od tego, czy izolacja ma dotykać do warstwy wstępnego krycia, czy też trzeba nad nią zostawić szczelinę wentylacyjną.

Jak wykończyć poddasze - elementy ocieplenia

Na tym etapie prac należy zwrócić uwagę na to, jak przycinana jest wełna. Docięte kawałki powinny być o 1,5-2 cm szersze niż odległość między krokwiami. Taki naddatek sprawia, że wełna po rozprężeniu nie obsunie się pod własnym ciężarem. Z drugiej strony trzeba jednak uważać, żeby nie wypychała folii wstępnego krycia na zewnątrz;

druga - poniżej krokwi, prostopadle do nich, między profilami systemów suchej zabudowy. Jej maksymalna grubość zależy od długości wieszaków mocujących ruszt - zwykle jest to 14 cm.

Rozwiązanie polegające na ułożeniu ocieplenia jednowarstwowo, tylko między krokwiami, nie pozwoli uzyskać współczynnika U=0,25 (wymaganego przez przepisy), a tym bardziej 0,15 (zalecanego przez nas)

Paroizolacja

Poniżej termoizolacji układana jest folia paroizolacyjna. Ma ograniczać przepływ pary wodnej, która napływa z wnętrza budynku i ochrona wełny mineralnej przed zawilgoceniem. Paroizolację najczęściej robi się z folii polietylenowej, o grubości 0,15 lub 0,20 mm. Do profili metalowych przykleja się ją taśmą dwustronnie klejącą. Arkusze folii układa się z zakładami o szerokości ok. 10 cm.

Przy układaniu paroizolacji należy zwrócić uwagę na szczelność wszystkich połączeń - na przykład między arkuszem folii a ścianą szczytową lub murłatą. Najlepiej uszczelnić je specjalną taśmą dwustronnie klejącą lub dodatkowo taśmą rozprężną. Zakleić trzeba też wszystkie przecięcia w folii.

Paroizolacje starszego typu niemal całkowicie blokowały przepływ pary wodnej. Obecnie częściej układane są paroizolacje aktywne , nie tyle blokujące, co regulujące ten przepływ. Rodzaj paroizolacji powinien być dopasowany do ułożonej na dachu folii wstępnego krycia: im większa jest jej paroprzepuszczalność, tym mniej szczelna może być paroizolacja.

Wykonanie izolacji poddasza bez paroizolacji nie jest zalecane, gdyż w ekstremalnych warunkach (duża wilgotność wewnątrz i niska temperatura na zewnątrz) może doprowadzić do skraplania się pary wodnej pod folią i zawilgocenia wełny. Można z niej zrezygnować jedynie wtedy, gdy spełnione są trzy warunki:

- pod dachem znajdują się pomieszczenia suche (np. sypialnie, a nie łazienki),

- wstępne krycie wykonane jest z membrany o wysokiej paroprzepuszczalności,

- w domu zastosowano system wentylacji mechanicznej.

Wentylacja mechaniczna (najlepiej z odzyskiem ciepła) powinna znaleźć się w każdym dobrze ocieplonym i uszczelnionym budynku.

Obudowa z płyt g-k

Do zabudowy poddasza warto stosować płyty gipsowo-kartonowe o podwyższonej odporności na działanie ognia. Do pomieszczeń suchych - pokoi, sypialni, garderób - przeznaczone są płyty ognioodporne oznaczone symbolem F (dawniej GKF; szary karton z czerwonymi napisami). Pomieszczenia o podwyższonej wilgotności - łazienki - wykańcza się płytami FH (dawniej GKFI; zielony karton z czerwonymi napisami). Wprawdzie użycie takich płyt zamiast ich zwykłych odpowiedników zwiększy nieznacznie koszt wykonania zabudowy, ale też zwiększy bezpieczeństwo. Płyty te są też bardziej stabilne wymiarowo, a to oznacza, że ryzyko pękania ich styków jest znacznie mniejsze.

Płyty rozmieszcza się w taki sposób, aby ich krawędzie były przesunięte względem siebie co najmniej o 40 cm (lub wielokrotność tej wielkości). W miejscach, w których płyty obudowy dochodzą do ścian szczytowych i działowych, a nie użyto płyt o czterostronnie sfazowanych krawędziach, dobrze jest sfazować ich krawędzie, a następnie - przed malowaniem - styk wypełnić akrylem. Zapobiegnie to pękaniu styków płyt w tym miejscu wskutek odkształceń dachu. Ważne jest, aby wkręty nie przecinały wierzchniej warstwy kartonu, ponieważ osłabia to mocowanie płyt gipsowo-kartonowych.

By zwiększyć przyczepność masy szpachlowej, cięte krawędzie płyt trzeba zwilżyć wodą lub zagruntować. Dopiero wtedy bruzdę wypełnia się masą, wtapiając w nie taśmę zbrojącą. Masą szpachlową wypełnia się również wszelkie ubytki w płycie i szpachluje łby wkrętów.

Dobre ocieplenie chroni przed ucieczką ciepła z domu. Aby jednak spełniało swoją funkcję, musi być zabezpieczone przed zawilgoceniem, a wszystkie warstwy dachu muszą być właściwie wentylowane.

Zapisz się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład

Więcej o:
Copyright © Gazeta.pl sp. z o.o.