Budowę własnego domu najczęściej realizujemy w cyklu jedno lub dwuletnim. Firmy wykonawcze zazwyczaj tak ustawiają harmonogram prac, aby wewnętrzne roboty wykończeniowe rozpoczynać późną jesienią, kiedy na zewnątrz z reguły jest zimno i deszczowo. W ostatnim kwartale roku następuje więc koncentracja robót instalacyjnych, tynkarskich, posadzkarskich i malarskich. A wszystko po to, by zdążyć z przeprowadzką do nowego domu przed świętami Bożego Narodzenia.
Niestety z powodu rachunków po pierwszym sezonie grzewczym właściciele często łapią się za głowę i szukają winnych bardzo wysokich kosztów ogrzewania. Zastanawiają się dlaczego tak jest, bo przecież dom ocieplono kilkunastocentymetrową warstwą styropianu, okna są szczelne, kocioł miał być wyjątkowo oszczędny. Tymczasem zapomniano o prawach fizyki.
Przy jesiennej pogodzie
Rozpoczynanie robót tynkarskich i posadzkarskich w okresie, kiedy na zewnątrz panuje duża wilgotność powietrza, wiąże się z dużymi kłopotami z wysuszeniem warstw wykończeniowych. Do przygotowania zapraw tynkarskich lub podłoży betonowych pod posadzki potrzeba dziesiątków litrów wody. Tylko kilkanaście procent tej wody jest chemicznie wiązanych przez zaprawę; reszta musi wyschnąć. Ściany zewnętrzne pochłaniają część wilgoci, co wiąże się z pogorszeniem ich izolacyjności termicznej, i w efekcie prowadzi do wzrostu kosztów ogrzewania. Czy można temu zapobiec?
Sposoby na wilgoć
Jest kilka metod uniknięcia problemów powstających przy realizowaniu robót wykończeniowych późną jesienią. Dwa najpopularniejsze to:
- bardzo intensywne ogrzewanie z jednoczesnym wietrzeniem pomieszczeń. Proces ten musi mieć charakter ciągły. To znaczy, nie można przerywać grzania i wietrzenia pomieszczeń, np. na noc, bo wówczas częściowo podsuszone przegrody wchłoną wilgoć z otoczenia. Taki sposób działania pociąga za sobą duże nakłady na energię potrzebną do ogrzania pomieszczeń w trakcie prowadzenia prac oraz i kilka miesięcy po ich zakończeniu;
- unikanie "mokrych" robót . Obecnie tynki i podłoża pod posadzki można wykonać prawie bez użycia wody. Coraz bardziej popularne stają się suche tynki i jastrychy. Technologia suchych tynków jest powszechnie stosowana, a dostępność płyt gipsowo-kartonowych jest prawie nieograniczona. Suche jastrychy to stosunkowo mało rozpowszechniona technologia, często niesłusznie uważana za zbyt kosztowną. W rzeczywistości to bardzo szybki sposób wykonania podłóg. Na płytach suchego jastrychu można układać każdy rodzaj posadzki: wykładziny, panele, terakotę itp.
Wykonanie takiej podłogi sprowadza się do: - ułożenia na stropie betonowym folii paroizolacyjnej, - wysypania warstwy 4-6 cm Leca? KERAMZYTU podsypkowego , - ułożenia płyt suchego jastrychu (np. Rigidur), najczęściej z klejeniem i skręcaniem na ich złączach, - ułożenia posadzki.
Podsypka keramzytowa pełni kilka funkcji: - poziomuje płaszczyznę stropu, - stanowi podłoże pod płyty suchego jastrychu, - spełnia rolę izolacji termicznej, - izoluje akustycznie strop, - pozwala na łatwe ułożenie w niej rur instalacji wodnej, c.o., przewodów elektrycznych itp.
Suche technologie to czasem nieco wyższe koszty materiałów, ale jednocześnie mniejsze wydatki na ich układanie, brak konieczności wprowadzania przerw technologicznych na wysychanie oraz niższe koszty ogrzewania domu w pierwszych sezonach grzewczych.
Dowiedz się więcej o rozwiązaniach z Leca? KERAMZYTEM. Wejdź na www.netweber.pl lub zamów bezpłatny Przewodnik Weber 2010. Jeśli chcesz prześledzić krok po kroku, jak wykonuje się podłogę na keramzycie oraz inne prace z wykorzystaniem keramzytu, zamów bezpłatny Poradnik Wykonawcy. (e-mail: kontakt.weber@saint-gobain.comz dopiskiem PRZEWODNIK i/lub PORADNIK).
