Pies musi mieć wybieg

W miejscu wybiegu lub psiej ścieżki można wydzielić niewielki placyk (takiej wielkości, by zwierzę swobodnie mogło się obrócić), ogrodzić go płotem, wybrać wewnątrz podłoże na głębokość około 15 cm, ustawić metalowy, kamienny lub drewniany słupek dla psa (dla suczki nie jest potrzebny) i wypełnić wykop piaskiem albo drobnym żwirem. Na początek trzeba umieścić na słupku lub w piasku wkład ze szmaty pachnącej innym psem lub piasek z innej psiej toalety. Przyprowadzany systematycznie do swej toalety pies powinien zaakceptować miejsce, zwłaszcza jeśli będzie nagradzany za korzystanie z niej, a karcony za brudzenie w ogrodzie.

Żółte plamy to ślady obecności suczek. Można zapobiegać szkodom, często podlewając trawę (wtedy mocz wsiąka głębiej w ziemię). Możemy też połączyć zraszacz z czujnikiem reagującym na ruch i ustawić go w miejscu, które chcemy chronić. Zimny prysznic odstraszy psa. Wypalone fragmenty murawy obsiewamy świeżą trawą lub kładziemy na nich kawałki darni z innego miejsca. W czasie zabawy psie pazury często wyszarpują darń, a na trawnikach z rolki odrywają całe płaty - wtedy musimy je przypiąć. Jeśli masz psa, teren przeznaczony pod trawnik trzeba obsiać mieszanką traw odpornych na deptanie. Gleba musi zawierać znaczną ilość piasku lub drobnego żwiru (nawet 70-80 proc.) i przed siewem należy ją zwałować, bo wtedy trawnik trudno będzie rozkopać.

Pies samiec to zagrożenie dla iglaków wydzielających wabiące go zapachy. Uwielbia je obsikiwać, co sprawia, że pędy roślin brunatnieją i zamierają. Małe iglaki trzeba więc ogrodzić płotkiem albo posadzić od razu starsze i większe okazy, które są bardziej odporne na psi mocz. Najlepiej sadzić je w większych grupach albo tuż obok krzewów liściastych (np. pęcherznicy, tawuły) lub wysokich bylin. Wtedy psu trudniej będzie do nich dotrzeć.

W utrzymaniu psa w ryzach mogą pomóc niektóre rośliny, np. psi koleus (Coleus canina) - bylina o srebrzystozielonych liściach i niebieskofioletowych kwiatach, która przy potrąceniu wydziela woń tak nieprzyjemną dla psa, że zwierzak nie będzie się do niej zbliżał. Można posadzić grupę koleusów tuż przy iglakach.

Psy chętnie biegają wzdłuż ogrodzenia, pilnując posesji, a przy okazji tratując rośliny i wydeptując ścieżki. Pozostawmy więc wzdłuż płotu pas o szerokości ok. 1 m (odgrodzony od reszty ogrodu np. żywopłotem). Jeżeli ścieżka nie będzie tworzyła pętli, na jej krańcach trzeba zaplanować placyki pozwalające zwierzęciu wygodnie zawrócić. Nawierzchnia powinna być utwardzona. Sprawdzi się solidnie ubita ścieżka ziemna, na której zwierzę nie pokaleczy łap (polecana szczególnie dla dużych, ciężkich i energicznych zwierząt). Lekkie psy mogą poruszać się po bruku, płytach kamiennych lub betonowych, gdzie przy okazji zetrą sobie zbyt długie pazury.
Ogród najlepiej otoczyć murem lub innym zwartym ogrodzeniem (pies będzie wtedy spokojniejszy) z solidnym fundamentem, zagłębionym minimum 80 cm w ziemi. Aby zwierzę nie siało spustoszenia wśród kwiatów, posadźmy te ulubione w wysokich donicach lub na podwyższonych rabatach.
To ważne!
Jeśli już mamy ogród, wybierzmy takiego psa, który będzie się czuł w nim najlepiej. Jeżeli mamy psa, a ogród dopiero chcemy dopiero założyć, weźmy pod uwagę przyzwyczajenia naszego podopiecznego.