Gdy lato jest suche, utrzymanie zwykłych roślin w dobrej kondycji wymaga wielu zabiegów, takich jak częste podlewanie oraz wzbogacanie podłoża w kompost i inne nawozy organiczne. Wybór gatunków niewybrednych, co do gleby, i znoszących niedostatki wody pozwala ograniczyć prace pielęgnacyjne do minimum.
Słoneczną rabatę w sąsiedztwie domu skomponowano z bylin, które znoszą suszę i mają małe wymagania glebowe. Dobrano je w taki sposób, by zakwitały w różnych porach. Wzrok przyciąga ogromna kwitnąca juka o szablastych liściach. Dla przeciwwagi, po drugiej stronie ścieżki posadzono rząd zwiewnej trawy - kostrzewy. Kolorystyka kwiatów jest stonowana: obejmuje biel, róż, fiolet i jasny odcień żółtego.
Rysunek przedstawia wygląd rabaty latem.
Taką rabatę można założyć w ogrodzie pod lasem, gdzie gleba jest piaszczysta i łatwo wysycha. Jej mocnymi akcentami są gatunki iglaste: srebrzysta jodła kalifornijska, wysmukły jałowiec pospolity 'Arnold' i sosna czarna 'Pyramidalis' o kolumnowym pokroju. Z ich zielenią i surowym wyglądem kontrastują barwne kwiaty jednoroczne, kwitnące przez cały sezon, a także obłe kształty otoczaków, którymi ozdobiono rabatę. Rysunek przedstawia wygląd rabaty w pełni lata.
Shutterstock
O takich miejscach mówimy, że są trudne. Znajdujemy je często w ogrodach świeżo założonych na otwartej przestrzeni, gdzie nie ma jeszcze dużych drzew, a także na szczytach wzniesień i pagórków. Często wieje tu silny wiatr, a podczas burz podmuchy przyginają rośliny do ziemi, a nawet je łamią. Wiele okazów po przejściach nie potrafi się już wyprostować, więc ich pędy trzeba przywiązywać do palików.
Jak uniknąć takich kłopotów? Jedyna rada to zrezygnować z sadzenia gatunków o kruchych, łamliwych pędach (np. brzóz i modrzewi), a raczej postawić na rośliny odporne na działanie wiatru. Mają one zwarte korony i często krępą postać. Ich łodygi są elastyczne.
Wbrew pozorom znajdziemy sporo takich gatunków zarówno wśród drzew i krzewów, jak również wśród bylin. Jeśli posadzimy je na dobrze skomponowanej rabacie, będą się wzajemnie osłaniać od wiatru.
Agnieszka Waszak
Centralnym punktem tej kompozycji jest brzoza papierowa o białej korze i lekko zbudowanej koronie. W rzucanym przez nią ażurowym cieniu dobrze się czują krzewy w odmianach o barwnych liściach: kalina hordowina, berberysy i śnieguliczka. Po drugiej stronie trawiastej ścieżki posadzono pas lawendy i kępy róży pomarszczonej. Perspektywę dróżki zamyka drewniana pergola, po której wspina się dławisz okrągłolistny.
Fot. Wojciech Kindlarski