Nazwa "glony" została zapożyczona z gwary góralskiej i wprowadzona do nazewnictwa biologicznego dla określenia najprostszych organizmów samożywnych żyjących z reguły w środowisku wodnym lub w miejscach wilgotnych. Do glonów zalicza się organizmy jedno- lub wielokomórkowe, czasem mikroskopijnej wielkości, a czasem występujące w postaci rozłożystych plech. U glonów nie występują organy takie jak korzenie, liście, łodygi czy kwiaty. Glony wchodzą przede wszystkim w skład planktonu w morzach, oceanach i zbiornikach śródlądowych (jako fitoplankton). Glony żyją także poza zbiornikami wodnymi, ale w miejscach wilgotnych: w glebie i na jej powierzchni, na kamieniach, pniach drzew, ścianach, a także na śniegu i lodzie (glony naśnieżne). Ta grupa glonów fachowo nosi nazwę tzw. glonów aerofitycznych, ponieważ korzystają z dwutlenku węgla i wody wyłącznie pochodzenia atmosferycznego. Tworzą one często naloty, przybierające po zwilżeniu podłoża żywo zieloną barwę. Glony te korzystają z wody w postaci opadów atmosferycznych, rosy, mgły oraz wilgoci zawartej w powietrzu. Dla wielu nich źródłem wilgoci jest podłoże zasilane przez podsiąkającą wodę.
Aerofityczne glony naskalne zwane litofitami tworzą często naloty na skałach w miejscach zacienionych i wilgotnych, jak również w miejscach cienistych stale zwilżanych wodą. Powierzchnie murów w takich miejscach są pokryte zielonym nalotem, w którym często znajdujemy nagromadzenie pierwotka zwyczajnego oraz różnego rodzaju zielenice. Glony te wykazują bardzo dużą odporność na wysychanie, co wynika z ich właściwości fizjologicznych, jak również z obecności różnych urządzeń obronnych. Bardzo często woda jest magazynowana w specjalnych otoczkach śluzowych. Substancje śluzowe łatwo pobierają wodę, natomiast trudno ulegają wysuszeniu. Niektóre glony mogą wykazywać aktywność metaboliczną przy niskiej zawartości wody w komórce, sięgającej zaledwie kilku procent. Wszystkie te cechy powodują, że raz zadomowione glony, bardzo trudno zlikwidować. Usuwanie tych organizmów to czynność bardzo pracochłonna, która dotychczas wymagała dużego nakładu pracy fizycznej. Można tego uniknąć stosując nowy środek firmy Bayer GlonoJad. Jest to preparat oparty na tzw. czwartorzędowych solach amoniowych, substancjach o charakterze powierzchniowo czynnym o bardzo szerokim zastosowaniu. Mechanizm ich działania polega na zmniejszeniu napięcia powierzchniowego, co znacznie ułatwia usuwanie silnie przytwierdzonych do powierzchni podłoża glonów. Związki te łączą się ponadto z lipidami błon komórkowych, powodując wytwarzanie na ich powierzchni nieprzepuszczalnej warstwy utrudniającej wymianę substancji między wnętrzem komórki, a otoczeniem, czego wynikiem jest zaburzenie procesów metabolicznych, prowadzące do śmierci komórki. Działanie tych związków jest powolne, ale bardzo skuteczne i wykazuje wszechstronne działanie. Czwartorzędowe sole amoniowe to środki wyjątkowo bezpieczne o czym świadczy fakt, że znajdują również zastosowanie w medycynie do odkażania błon śluzowych, skóry i rąk. Używa się je również do odkażania narzędzi. Znalazły też zastosowanie jako biocydy w ochronie drewna oraz w rolnictwie do ochrony roślin przed chorobami wywo3ywanymi przez grzyby. W przemyśle używa się je do zwalczania mikroorganizmów w układach chłodniczych.
Czwartorzędowe sole amoniowe stały się przedmiotem wielu badań, ponieważ jako analogi naturalnie występujących związków są nietoksyczne i łatwo ulegają biodegradacji. W tej sytuacji wiele z tych związków, jak chociażby obecny w preparacie GLONOJAD chlorek benzyloaminowy zostały zaakceptowane do stosowania i sprzedaży w Unii Europejskiej.
GLONOJAD jest przystosowany do rozprowadzania na większości powierzchni wodoodpornych. Jedna rozpuszczalna w wodzie saszetka o pojemności 20 ml wystarcza na 5 l wody, a rozpuszczanie opakowania trwa 3-5 minut w zależności od rodzaju wody i jej temperatury. Należy pamiętać, aby przed użyciem preparatu usunąć z powierzchni wszystkie zanieczyszczenia mechaniczne takie jak resztki gruzu, gałązki, rozsypaną ziemię czy chwasty. Po zastosowaniu środka glony znikają w ciągu 1 - 3 dni. W przypadku dużego zanieczyszczenia powierzchni, może być konieczne powtórzenie zabiegu. Roztwór 10 litrów stosowany przy użyciu opryskiwacza wystarcza na 100m2. Stosując środek konewką należy użyć dwukrotnie większej ilości wody, aby zastosować na taką samą powierzchnię. Roztworem należy potraktować powierzchnię zanieczyszczoną, uważając, aby ciecz nie przedostała się na rośliny lub trawnik.
