Jeżeli urządzamy mieszkanie dla osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim, pamiętajmy, że średnica obracającego się wózka wynosi 150 cm. Aby osoba na wózku bez problemu mogła przejechać tzw. wolne przejście, powinno mieć minimum 120 cm.
Gdy w domu mieszka osoba niepełnosprawna, podłogi powinny być wykonane z materiałów antypoślizgowych, ryflowane, z frezem. Przy budowie lub remoncie połóżmy parkiety o wysokim poziomie ścieralności, np. z dębu, jesionu, buku. Jeśli niepełnosprawny lubi wykładziny lub dywany, można je zamocować, ale pod warunkiem, że długość włosia nie przekroczy 15 mm, a chodniki będą na tyle mocno przytwierdzone do podłoża, że nawet nie drgną. Oczywiście należy zlikwidować wszelkie progi. Zrezygnujmy z wycieraczek przed wejściem i odbojów przy drzwiach. Pamiętajmy o matach antypoślizgowych w łazience.
Dla osób na wózkach drzwi powinny mieć co najmniej 90 cm szerokości, a najlepiej ok. 110 cm. Minimalna odległość od narożnika to 30 cm. Dobrym rozwiązaniem dla niepełnosprawnych są drzwi rozsuwane, roletowe, żaluzjowe, składane, przesuwne, chowane we wnękach. Jeśli jednak zakładacie drzwi tradycyjne, pamiętajcie, aby kąt otwierania był większy niż 90 stopni. Dla wózkowiczów klamki powinno się zamontować na wysokości 80-100 cm od podłoża. Aby umożliwić osobie na wózku otwieranie okien lub drzwi balkonowych, klamki do nich powinny się znajdować nie wyżej niż 1 metr 20 cm od poziomu podłogi.
Im mniej sprzętu w mieszkaniu, tym lepiej dla osoby niepełnosprawnej. Meble nie powinny mieć ostrych krawędzi ani kantów, o które można zaczepić ubraniem lub się skaleczyć. Szafki muszą się otwierać na szerokość 110–180 stopni, czyli znacznie szerzej niż w przeciętnym meblu, ale najwygodniejsze są również drzwi przesuwane. Dla osoby na wózku dolne krawędzie szafek powinny być na wysokości 40 cm od podłoża – wtedy bez problemu będzie można do nich podjechać. Półki w szafkach powinny być wysuwane, mogą to być ażurowe koszyki.
Włączniki światła powinny być umieszczone na wysokości 70 do 100 cm od podłogi. Dla osoby niepełnosprawnej z problemami z poruszaniem się wcale nie są dobre światła z czujnikami ruchu, bo oświetlenie może zbyt często się wyłączać. Dobre są natomiast piloty sterujące światłem, ale muszą mieć duże klawisze.
To często punkt newralgiczny mieszkania dla osoby niepełnosprawnej. Z reguły są to pomieszczenia małe, a np. pełny obrót wózka inwalidzkiego wynosi 1,5 metra. Trzeba więc pozbyć się szafek, aby zapewnić swobodę ruchu. Najwygodniejsze będą umywalki podwieszane. Wygodniejsze są baterie podnoszone, a nie krany z odkręcanymi kurkami. Dolna krawędź lustra powinna znajdować się nie wyżej niż 100 cm od podłogi. Przy wannie muszą być zamontowane uchwyty wspomagające. Dobrze, by wąż prysznicowy miał minimum 150 cm długości. Świetnym rozwiązaniem są półwanny z drzwiczkami. Jednak dużo praktyczniejszy jest prysznic. Szerokość kabiny powinna wynieść miniumum 90 cm. Najlepiej, aby brodzik był wmontowany w posadzkę na równi z podłogą. Dno brodzika musi być antypoślizgowe, np. mieć ryflowaną (czyli rowkowaną) powierzchnię. Sedes trzeba umieścić na wysokości 38-51 cm. Przyciski do spłuczki powinny znajdować się 120 cm od posadzki, natomiast podajnik papieru toaletowego na wysokości 60-70 cm i w odległości 70-90 cm od tylnej ściany toalety. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest przycisk spłukiwania wody znajdujący się z boku sedesu, można też stosować automatyczne armatury spłukujące. Deska od toalety powinna być masywna i może być przerywana, o kształcie zbliżonym do podkowy. Dzięki przerwie korzystający z deski mogą łatwiej wykonywać czynności higieniczne.
Dla osób z niedowładem dłoni dobrym rozwiązaniem będzie zastosowanie baterii bezdotykowej uruchamianej za pomocą czujnika optoelektronicznego.
Ciąg kuchenny nie może mieć załamań i występów utrudniających przesuwanie naczyń i przygotowywanie posiłków. Optymalna wysokość płaszczyzny roboczej wynosi 80-85 cm od poziomu posadzki, natomiast głębokość blatu roboczego 55-60 cm. Najbliżej wejścia powinna stanąć lodówka, dalej zlewozmywak, a po jeszcze dalej urządzenia do gotowania. Mała lodówka może stanąć na niewielkim podwyższeniu, by osoba niepełnosprawna mogła wygodnie korzystać z dolnych półek. Zamiast kuchenki gazowej dobrze zamontować płytę elektryczną. Piekarnik dobrze jest umieścić wyżej niż w standardowej kuchni, czyli nie niżej niż 40 cm od podłogi. Praktycznym rozwiązaniem dla osób poruszających się na wózkach są kuchnie otwarte z wyspą pośrodku.