Izolacja cieplna

Zwana też termiczną. Zapobiega ucieczce ciepła przez przegrody zewnętrzne budynku. Podczas wykonywania podłóg i stropów trzeba ją ułożyć:

na całej powierzchni podłogi na gruncie - najlepiej 10-12 cm styropianu lub twardej wełny mineralnej (przy ogrzewaniu podłogowym nawet 15 cm) albo 8 cm polistyrenu ekstrudowanego albo 30 cm keramzytu;

lub na całej powierzchni stropu nad przestrzenią podpodłogową - najlepiej 15 cm styropianu albo wełny lub też 12 cm polistyrenu ekstrudowanego;

na całej powierzchni stropu pod nieogrzewanym strychem (gdy nie ociepla się połaci dachu) - minimum 20 cm wełny mineralnej;

wokół wieńca stropu po obwodzie ścian zewnętrznych: jeśli ściany są jedno- lub trójwarstwowe minimum 5 cm styropianu, a jeśli dwuwarstwowe - tak jak ocieplenie ścian.

Nie warto oszczędzać na izolacji cieplnej, bo dzięki niej można znacznie zmniejszyć koszty eksploatacji domu.

Na ścianach zewnętrznych powinna być układana od strony zewnętrznej, ponieważ najłatwiej wtedy wyeliminować mostki cieplne, czyli miejsca, przez które ciepło ucieka najszybciej. Zasada ta dotyczy wszystkich przegród i materiałów izolacyjnych oprócz szkieletowych ścian drewnianych, w których ocieplenie wypełnia praktycznie całą grubość konstrukcji.

Najczęściej stosowanymi materiałami izolacyjnymi są: wełna mineralna (kamienna i szklana) oraz styropian. W miejscach narażonych na duże zawilgocenie ten ostatni zastępowany jest lepszym, ale droższym polistyrenem ekstrudowanym.

Izolacja termiczna nie jest potrzebna, jeśli dom ma ściany jednowarstwowe z materiału, który jest i wytrzymały, i ciepłochronny. Na rynku są tylko trzy materiały, które spełniają te wymagania - beton komórkowy, ceramika poryzowana i lekki beton keramzytowy.

Izolacja cieplna na poddaszu

Warstwę ocieplenia układa się zwykle w przestrzeni między krokwiami. Wełnę, która jest sprężysta, tnie się na pasy o 2 cm szersze niż rozstaw krokwi i ciasno upycha pomiędzy nimi, tak aby się nie zsuwała. Płyty styropianu przycina się dokładnie według rozstawu krokwi.

Aby uchronić poddasze przed stratami ciepła, dach powinno się ocieplać warstwą izolacji grubości 20-25 cm. Współczynnik przenikania ciepła U dla tak ocieplonego dachu wynosi 0,20-0,15 W/(m2 K). Ocieplenie najlepiej układać w dwóch warstwach: pierwszą między krokwiami, a drugą - jeśli to możliwe - pod krokwiami. Dzięki drugiej, dodatkowej warstwie ocieplenia osłaniającej konstrukcję dachu (krokwie i jętki) nie tworzą się mostki termiczne, czyli miejsca, przez które ciepło ucieka najszybciej.

Jeśli pod pokryciem dachowym ułożona jest:

folia dachowa o wysokiej paroprzepuszczalności, wówczas ocieplenie może do niej bezpośrednio przylegać - zatem można w pełni wykorzystać na ocieplenie całą grubość krokwi;

folia niskoparoprzepuszczalna lub sztywne poszycie kryte papą, wówczas między nimi a ociepleniem trzeba zostawić szczelinę wentylacyjną 3-4 cm; bez niej ocieplenie z wełny mineralnej mogłoby zostać zawilgocone i stracić właściwości izolacyjne, a konstrukcja dachu - ulec korozji biologicznej.

Gdy w istniejącym dachu nie ma żadnej folii, a bezpośrednio na krokwiach znajdują się deski lub łaty podtrzymujące pokrycie, to między krokwiami trzeba zamocować pasy folii wysokoparoprzepuszczalnej, zachowując odstęp około 3 cm od istniejącego pokrycia. Do zamocowania folii najlepiej użyć cienkich listewek, które przybija się przez folię do boków krokwi.

Ocieplenie dachu zabezpiecza się od spodu paroizolacją, która chroni je przed przenikaniem wilgoci z wnętrza domu. Folię mocuje się zszywkami do krokwi lub przykleja dwustronną taśmą klejącą. Jako wykończenie stosuje się najczęściej obudowę z płyt gipsowo-kartonowych, rzadziej boazerię drewnianą. Obudowę z płyt montuje się na ruszcie do obudowy z profili stalowych (rzadziej z listew drewnianych) podwieszonym do krokwi na specjalnych wieszakach. Najczęściej profile rozmieszcza się w rozstawie 40-60 cm.

1. Pozostawienie przerw między płytami lub matami izolacyjnymi może podczas mrozów doprowadzić do zawilgocenia płyt obudowy, np. gipsowo-kartonowych. Może się tak stać mimo właściwego ułożenia paroizolacji.

2. Warstwa ocieplenia może dotykać do folii dachowej, ale nie może jej wypychać. Wybrzuszona folia mogłaby bowiem dotykać pokrycia dachowego i pod wpływem wysokiej temperatury ulec uszkodzeniu, zwłaszcza na dachach krytych blachą.

Copyright © Agora SA