Mazurskie siedlisko pani Ania kupiła dwadzieścia lat temu naprawdę tanio. Na zdjęciach z tamtych czasów widać zaniedbane podwórko, odpadające tynki. Szaro i smutno. Dziś trudno uwierzyć, że dom na starych fotografiach i ten, w którym gościmy, jest tym samym miejscem. Remont zapuszczonego siedliska trwał wiele lat. Każda wiosna zaczynała się intensywnymi pracami. Dużym przedsięwzięciem było podłączenie kanalizacji.
Po wykończeniu parteru gospodarze w ostatnim rzucie doprowadzili do porządku strych domu, gdzie urządzili sypialnię, pokoik dla gości i łazienkę. Marzeniem pani Ani było utrzymanie naturalnego wiejskiego klimatu domu. Nie chciała dopuścić, aby jej mazurski azyl zmienił się w skład rzeczy niepotrzebnych, jak to często bywa w domach używanych tylko latem. Dlatego wszystkie meble i drobiazgi wybierała bardzo starannie, pod kątem tego właśnie miejsca. Dzięki temu zarówno nowe, jak i odnowione rzeczy wyglądają tak, jakby były tam od zawsze. Dom na Mazurach służy obecnie kolejnym pokoleniom - teraz wakacje i weekendy spędzają tu dzieci i wnuki pani Ani.
Tekst: Magda Kazimierczuk Stylizacja: Anna Moes Zdjęcia: Michał Skorupski
