Joanna nie chciała mieszkać w bezdusznym apartamentowcu. Postanowiła sama poszukać mieszkania, które by najbardziej jej odpowiadało. Wytrwale chodziła po starych dzielnicach Warszawy i spoglądała w okna domów, które przetrwały wojnę, z nadzieją, że dojrzy w nich napis "na sprzedaż". I pewnego dnia tak się właśnie stało. Już na klatce schodowej zachwyciła ją oryginalna skrzynka na listy z 1936 roku, którą dla ochrony umieszczono za szybą. Wzięła to za dobry znak - bo skoro z takim pietyzmem traktuje się tu drobiazgi, to może i reszta jest tak samo zadbana.
Wnętrza samodzielnie odnowione
Niestety, okazało się, że przeznaczone do sprzedaży mieszkanie zostało przerobione na biuro. Stare skrzynkowe okna zastąpiono plastikowymi, a ułożoną w jodełkę dębową klepkę (podobno trzeszczała, rozpraszając pracowników) - panelami laminowanymi. Nowa właścicielka postanowiła odtworzyć dawny wygląd wnętrz, między innymi położyć PARKIET oraz sztukaterię na ścianach. Najpierw jednak musiała dostosować układ pomieszczeń do potrzeb swoich i córki - wygospodarować miejsce na drugą ŁAZIENKĘ i oddzielić dwa pokoje. Ten drugi problem rozwiązała w nietypowy sposób: w szerokie przejście, łączące te pomieszczenia, wstawiła zrobioną na wymiar biblioteczkę, a piękne dwuskrzydłowe drzwi (jedyne ocalałe) przeniosła na inną ścianę.
Większość mebli Joanna przywiozła z poprzedniego domu. Nie wszystkie pasowały do charakteru kamienicy z początku XX wieku, ale i z tym sobie poradziła. Płócienne obicia w wiktoriańskie kwiaty przykryła welurowymi pokrowcami w swoim ulubionym niebieskim kolorze. - To był trafiony pomysł - ocenia. - Błękit zestawiony z bielą dodał wnętrzu dyskretnej elegancji. Moim zdaniem teraz jest tu tak jak za dawnych lat: bez nadmiernego luksusu, ale z klasą.
