Bywa tak, że aby stworzyć kącik dla nowego członka rodziny, musimy się trochę przesunąć, przetworzyć przestrzeń tak, abyśmy wszyscy się zmieścili. Czasami rodzice lądują na kanapie w salonie, albo wynoszą szafę z sypialni, aby zmieścić u siebie łóżeczko i przewijak. Na początku Ania i Robert urządzili swoje mieszkanie w starej warszawskiej kamienicy tak, aby móc w nim miło odpoczywać i przyjmować gości. Gdy na świecie pojawiła się mała Lenka, rodzice postanowili zrezygnować z jadalni, i to w niej dać Lence miejsce do zabaw.
Jadalnia była pomieszczeniem wydzielonym od salonu przeszkloną ścianą i dwuskrzydłowymi drzwiami w przedwojennym stylu. Płytka i podłużna, ma niewielkie okno wychodzące na podwórko i wysoki parapet. Na początku wyglądało to tak:
fot. http://pstru.pl/
Aby Lenka mogła tu zamieszkać, przede wszystkim wyniesiono stół i krzesła. Zmiana tapet i pozostałych mebli na bardziej dziecięce nie było potrzebne. Kolorowe zabawki i dodatki takie, jak świecący łańcuch kul, wniosły do pomieszczenia mnogość energetycznych barw. Lenka ozdabia ściany swoimi pracami i ulubionymi plakatami, dlatego rodzice zdjęli ze ścian wyrazisty obraz. Nawet zegar ścienny jest tylko wyświetlony, żeby nie zabierać cennej, czystej przestrzeni.
fot. http://pstru.pl/
Aby przeszkloną przestrzeń pomieszczenia wydzielić od salonu, przy drzwiach zamontowano kotary. Zasłonięte wieczorem czy na czas popołudniowej drzemki Lenki, pozwalają odciąć się od światła i reszty domowników. A zebrane na boki, nadają pokoikowi nieco teatralny wygląd, Lenkę i jej zabawy czyniąc głównymi aktorami.
Niewielka powierzchnia niosła ze sobą pewne ograniczenia - wkrótce Lenka przestała się na niej mieścić i powoli pokoik zagarnął terytorium poza szklaną ścianą. Papierowy domek, zabawki i girlanda z imieniem właścicielki wkroczyły na teren salonu i tam teraz także jest dziś miejsce Lenki.
Więcej zdjęć z pokoiku znajdziecie na ladnebebe.pl
